Unknown (2011)

Χρόνια τώρα είχα την άποψη  από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να συμβούν στην ζωή είναι να ασθενήσει το μυαλό σου. Από το πρώτο 15' της ταινίας ξέρεις ότι αυτό θα σε απασχολήσει, ή και όχι. Άραγε είναι χειρότερο να χάνεις το μυαλό σου και να ξεχνάς τους πάντες ή οι πάντες να ξεχνάνε εσένα; (Μακάβριο poll πάνω)

IMDB

Ο πρωταγωνιστής μετά από ένα ατύχημα, ξυπνάει σε νοσοκομείο (Κλασικά εικονογραφημένα) και ανακαλύπτει πως κανείς δεν τον έχει αναζητήσει. Επιστρέφοντας στη "ζωή" του , ανακαλύπτει πως είναι ένας άγνωστος, όπου η γυναίκα και ο περίγυρος του δεν τον αναγνωρίζουν. Το κύριο πρόβλημα του είναι πως κάποιος άλλος έχει πάρει την θέση του και όλα τα έγγραφα απόδειξης της ταυτότητας του έχουν χαθεί. Έτσι λοιπόν, στην αναζήτηση της "ταυτότητας"  και της δικαίωσης του, βρίσκει βοήθεια από ανθρώπους αλλά κυρίως από έναν ντετέκτιβ και μια γυναίκα. Οι διάφορες καταστάσεις που ξετυλίγονται σε κρατάνε πάντα σε αγωνία, δράση χωρίς υπερβολικά στοιχεία και πολύ καλές ερμηνείες. Τέλος, η ανατροπή στο κλείσιμο της ταινίας (που ίσως δεν εντυπωσιάζει), σε κάνει να σκεφτείς και πάλι αν είναι χειρότερο να σε ξεχνάνε ή να ξεχνάς εσύ. Inception εξαπάτησης του μυαλού.
Για μένα η ταινία είναι ένα must-watch και πιστεύω πως είναι από τις ξεπεσμένες βαθμολογικά ταινίες στο imdb. Προτείνω την προβολή με παρέα για να υπάρξουν και στοιχήματα για την εξέλιξη της πλοκής.

Περιμένω σχόλια και προτάσεις και μην ξεχάσεις το poll ακριβώς από πάνω.
Thanks Έλλη που μου πρότεινε να την δω.

Εθιστικό ιντερνοπαίχνιδο #1

Με ένα παιχνιδάκι ή καλύτερα με μια τρομερά εθιστική εφαρμογή αρχίζει αυτή η στήλη. Όσο το σκέφτομαι όμως ούτε αυτό είναι σωστό. Στο link που ακολουθεί θα βρεις κάτι τόσο απλό, μα τόσο φοβερό! που θα σε καθηλώσει ευχάριστα για αρκετό χρόνο. (Τουλάχιστον καθήλωσε εμένα). Είναι μια εφαρμογή που παίζεις κυνηγητό. Είσαι ένα ποντίκι υπολογιστή, ναι ένα απλό χρωματιστό βελάκι, και μαζί σου βρίσκεται ο κακός καταδιώκτης σου (μαύρος ποντικός). Αρχίζει κατευθείαν, κουνάς το ποντίκι ασταμάτητα για να μην σε πιάσει. Βέβαια η δράση κρύβεται αλλού. Με ενα κλικ στη δεξιά στήλη της οθόνης φωνάζεις τους "φίλους" σου, άλλα χρωματιστά ποντίκια και τρέχετε όλα μαζί. Έλα που όμως αν πατήσεις στην αριστερή στήλη εμφανίζονται και άλλοι καταδιώκτες σου. Αν σε πιάσουν την έβαψες κυριολεκτικά. Αφήνεις τη δική σου χρωματιστή βούλα που χρωματίζει το άσπρο φόντο. Πάτα στο παρακάτω link και απόλαυσε το συνηδειτά, μην φας και όλη την μέρα σου εκεί.

ΕΔΩ

Σε ένα σημείο καμπής

Και όπως πάντα περιμένω σχόλια και προτάσεις.

Limitless (2011)

Η ταινία είναι επιστημονικής φαντασίας με αρκετή δόση μιας κοινωνικής ταινίας και ελάχιστη δόση δράσης. Πραγματεύεται τις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες. Συγκεκριμένα, ένας συγγραφέας βρίσκει ένα χάπι (ναρκωτικό) το οποίο κάνει τον εγκέφαλο του να λειτουργεί στο μέγιστο. Πέρα όμως από τις δυνατότητες που του δίνονται με την χρήση αυτού του χαπιού, δημιουργούνται περίεργες καταστάσεις που τον βάζουν σε κίνδυνο.
Μια ταινία που θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου μέχρι και την τελευταία στιγμή αν και το τέλος δεν θα ναι και κάτι Σούπερ- wow που μπορεί να περιμένεις. Βέβαια, θα σε βάλει να αναλογιστείς διάφορα θέματα γύρω από τις δυνατότητες μας ως ανθρώπους και θα σε παρακινήσει να βλέπεις την ζωή σου πιο ενεργά.
Ο πρωταγωνιστής έχει ενδιαφέρον μέσα από τις εναλλαγές στο χαρακτήρα του ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Δεν ξέρω αν σε έπεισα να την δεις πάντως αξίζει το χρόνο που θα σπαταλήσεις. Κατά προτίμηση δες την μόνος σου ή με ένα φίλο που θα σου λέει μετά "φαντάσου να είχαμε ένα τέτοιο χάπι'.

Αυτά τα λίγα για το πρώτο post αυτής της στήλης, ακολουθούν και άλλα post και άλλες στήλες.

IMDB

Περιμένω σχόλια και προτάσεις ταινιών.
Μέχρι τότε μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο blog εδώ :)

b-Loving again

Λένε ότι για να ξανά- αρχίσεις να γράφεις πρέπει να έχεις την ανάγκη. Οι ιδέες μπορεί και να υπάρχουν αλλά η ανάγκη να εκφρασθείς είναι αυτή που σε οδηγεί εδώ. Μάλλον δεν την είχα ή μπορεί απλά να δυσκολευόμουν στην αρχή. Η "αρχή", σαν αυτήν εδώ, πρέπει να έχει ένα σκοπό, μια ιδέα, μια πρόταση, ένα νεύρο για να συνεχίσεις. Τι καλύτερο να τα έχεις όλα αυτά και πέρα από εδώ.

Πέρα από εδώ, κάπου εκεί έξω. Όταν δεν είμαστε μόνο εμείς και το ψηφιακό μας χαρτί. Στον κόσμο που προχωράμε και εξελισσόμαστε, που ανακαλύπτουμε και επικοινωνούμε. Πόσα από αυτά κάνουμε όμως;

Όλα τα κάνουμε αλλά όχι με το σωστό τρόπο. Προχωράμε χωρίς να αφουγκραζόμαστε. Εξελισσόμαστε στο "καλύτερο" και όχι στο "διαφορετικά καλύτερο". Ανακαλύπτουμε χωρίς να ερευνούμε. Επικοινωνούμε χωρίς να συνδεόμαστε.

Αν πιστεύεις ότι αυτά δεν ισχύουν για σένα, στάματα να διαβάζεις εδώ και συνέχισε την υπέροχη ζωή σου, διαφορετικά έλα να το σκεφτούμε.

Η έλλειψη χρόνου δεν είναι δικαιολογία. Πρέπει να ζούμε την μέρα μας όπως εμείς θέλουμε, να απολαμβάνουμε το κάθε της δευτερόλεπτο και να φτάνουμε όλο και πιο κοντά στο στόχο μας. Αλήθεια ποια είναι η τελευταία φορά που είδαμε ξεκάθαρα το σκοπό μας και μετακινηθήκαμε ένα χιλιοστό πιο κοντά σε αυτόν, που είπαμε πώς σήμερα η μέρα ήταν αυτή που έπρεπε για να πετύχουμε αλλά ήταν και πλήρης από κάθε διάσταση.

Γεμίζουμε την μέρα μας με ανούσια πράγματα (ναι , εδώ διαμαρτύρεσαι και καλά κάνεις). Είμαστε νέοι, ζούμε σε έναν υπέρ- εύχρηστο κόσμο που μας δίνει όλα τα εργαλεία της εξέλιξης αλλά εμείς συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε στα έτοιμα, στην έτοιμη γνώση, στην έτοιμη διασκέδαση και στις έτοιμες εμπειρίες (έτοιμες και οι κρέπες). Όσο γεμάτη και να μας φαίνεται η μέρα μας, στο τέλος της αν αναλογιστούμε την ουσία της, θα απογοητευτούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που η λίστα της ημέρας έμεινε ανέπαφη. Κάτι την υπερκάλυψε ή αυτή η θανάσιμη αμαρτία δεν μας άφησε να την υλοποιήσουμε.

Συνεχίζεις να διαμαρτύρεσαι. Λες ότι περνάς ωραία την μέρα σου και αυτό σου φτάνει. Γίνεσαι, γινόμαστε επιφανειακοί. Τρώμε ένα κομμάτι σοκολάτας και είμαστε χαρούμενοι για αυτό. Όμως η σοκολάτα είναι μία, τρώμε όλοι από αυτή και κάποια στιγμή θα τελειώσει (για εμάς).

Η λύση είναι να καταφέρουμε να φτιάξουμε την δικιά μας σοκολάτα, τον ιδανικό για εμάς εαυτό, την ιδανική για εμάς ζωή.

Ας μην εθελοτυφλούμε. Ας πάρουμε αυτό τον δικό μας σκοπό ή στόχο, όσο θολός και αν είναι και ας χτίσουμε. Ας χτίσουμε καθημερινά μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό σημείο. Μα όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ας σκεφτούμε και πάλι αν είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε, θα δούμε ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε την ανάγκη για εξέλιξη. Και αυτό είναι η δικιά μου άποψη για το τι ονομάζεται ζωή. Γιατί όσο μικρή η μεγάλη πιστεύουμε ότι είναι ζωή μας, αν δεν της δίνουμε "χρώμα" είναι απλά μια ανούσια έννοια, γινόμαστε εμείς κάτι ανούσιο και δεν υπάρχει κάτι χειρότερο. Ας ανοίξουμε τα ματιά και ας εκμεταλλευτούμε το κάθε τι μικρό που μας παρέχεται, ας κουραστούμε και ας παιδευτούμε για το καλύτερο και ας παλέψουμε για την δικιά μας ατελείωτη σοκολάτα. Γιατί η ανταμοιβή είναι αυτό που μετράει και θα είναι δίκαιη , γιατί η ζωή είναι δίκαιη όταν μας ανήκει.

Τέλος, την επόμενη φορά που θα πιάσουμε τον εαυτό μας να "μην έχει τι να κάνει", ας φέρουμε στο νου τους στόχους μας και εκείνη ακριβώς την στιγμή να παλέψουμε για αυτούς.

Κάτι για την αρχή.
Ευχαριστώ την Σοφία που μου έδωσε το έναυσμα να ξανα-γράψω.

Περιμένω σχόλια.

Ένα τραγούδι για να ακούσεις

Μια ταινία για να δεις

IMDB 

Ένα βιβλίο για να διαβάσεις

 Δυστυχώς δεν υπάρχει στο Good Reads (IANOS)

Σύντομα και σε ξεχωριστές σελίδες

Coming Back Soon

Hold your orgasms

Η στιγμή που όλοι περιμένατε επί χρόνια έφτασε.

Νέες αναρτήσεις σύντομα.

Άνθρωποι χωρίς παιδεία!

Πάει καιρός ε?
Όσο να πεις 11+ μήνες πέρασαν από την τελευταία ανάρτηση.
Αν χαρακτήριζα αυτό το διάστημα θα έλεγα ότι ήταν κάτι παραπάνω από πλήρες και ολοκληρωμένο, έντονο και εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ναι ήμουν μαθητής Γ' Λυκείου και πέρασα και εγώ από την τελευταία φάση της "αξεπέραστης" ελληνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης! Όλα αυτά και οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με "σκούντηξαν" για να γράψω αυτή την ανάρτηση που θα αφορά την παιδεία στην χώρα μας(αν και η τριτοβάθμια εκπαίδευση έρχεται από την επόμενη σεζόν)

Πρώτα από όλα τι συνέβη σε αυτό το διάστημα που έλειπα από το Blogging!

Έμαθα πολύ καλά το δρόμο Ριζώματα-Βέροια (φροντιστήρια πάνω-κάτω), καινούργιες γνωριμίες καινούργιες εμπειρίες, 1ο πάρτυ Γ' Λυκείου Ριζωμάτων (αυτό και αν ήταν αξέχαστη εμπειρία ημερολόγια, κάρτες, μαγαζί, ποτά, 'έκανα και τον μπάρμαν', τρέξιμο όλη μέρα και όλη νύχτα.. Φοβερά!), κάτι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές - ούτε καν θυμάμαι τι έκανα(α είναι μέσα στα σχέδια του Υπουργείου Παιδείας εξερεύνησε όλο το σπίτι και στις διακοπές), Χιόνι και μιλάμε για το χιόνι (αποκλεισμός τρελός εδώ στα βουνά), 2ο πάρτυ Γ΄ Λυκείου Ριζωμάτων ( το θέλαμε σε στυλ λαϊκό επιχειρηματικά μυαλά :Ρ άντε τρέξιμο πάλι, μαγαζί ποτά, 'έκανα και τον μπάρμαν πάλι', από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί και μετά να μην μπορείς να κουνηθείς την επόμενη μέρα... δίχως γυρισμό εμπειρία), έρχεται μια από τις καλύτερες εβδομάδα της χρονιάς Eurotrip θα το έλεγα- εξερεύνηση στα  Βαλκάνια και την κεντρική Ευρώπη τα 3Β (Βελιγράδι- Βουδαπέστη - Βιέννη) πως να το ξεχάσεις αυτό? και μετά? ένα κενό που δεν θυμάμαι τίποτα μέχρι τον Μάιο- Ιούνιο και τις πανελλαδικές, 2+1/4 βδομάδες ασχολίαστες, μετά τι έχει μείνει.. α ναι αποτελέσματα (χαρά), μια προσπάθεια για ραδιόφωνο (σε λίγο καιρό πάλι ον αιρ) και τώρα κάτι ολυμπιακοί έμαθα γίνονται στην GB.. αυτά![αυτόματη γραφή] Και ξεκινάμε...

Μέσα από την εμπειρία που απέκτησα όλα αυτά τα χρόνια από την σχολική μου πορεία (γιατί αυτό είναι το μόνο που σίγουρα αποκτάς στο σχολείο, για τα άλλα θέλουν ψάξιμο και μετά προσπάθεια) και περισσότερο από αυτήν την τελευταία καθοριστική χρόνια ανακάλυψα (χωρίς τόσα χρόνια να θέλω να το πιστέψω) το πόσο κακό-φτιαγμένο και απόλυτα fuck your empty mind εκ- Παιδευτικό σύστημα έχουμε.
Έχουμε καταλήξει να είμαστε όχι μια άμορφη μάζα αλλά μία μονομορφική μάζα με όντα, άβουλα, χωρίς όνειρα, πεποιθήσεις, προσδοκίες, όρεξη για ζωή, χωρίς όρεξη για το καινούργιο το νέο, το διαφορετικό , το συναρπαστικό με μια συνήθεια να επαναπαυόμαστε σε αυτά που ήδη έχουμε χωρίς να προσπαθούμε για το κάτι παραπάνω και την εξέλιξη.
Και όλα αυτά τα δημιουργεί το σύστημα αυτό το απροσάρμοστο και αναχρονιστικό σύστημα που αναγκάζει παιδιά και εφήβους να μην αναπτύσσουν την φαντασία τους και κυρίως την κριτική σκέψη και μας οδηγεί σε έναν μονόδρομο ομαδικής σκέψης, φτάνοντας σε ένα σημείο να θεωρούμε το δημοφιλέστερο και το καλύτερο, κάτι τελείως "προβατοειδές".
Να και κάτι αφελές που πίστευα, ότι ένα κράτος του αναπτυγμένου κόσμου τον 21ο αιώνα δεν θέλει να έχει τους πολίτες υπό την καθοδήγηση του, ανδράποδα και υποχείρια του. Μα τι λάθος και πώς αυτό τώρα έκανε την εμφάνιση του σε μια τέτοια δύσκολη εποχή... Να που ο κόσμος δεν αντιδρά, δεν επιμένει, δεν αποφασίζει για τον εαυτό.. γιατί είμαστε απαίδευτοι στην πλειονότητα, γιατί αυτή η υποτιθέμενη παιδεία κάνει καλά την δουλειά "αυτών"
Φέτος ήταν μια χρονιά που μπορούσες να το διακρίνεις ξεκάθαρα, 2 φορές εκλογές με ποσοστά Χρυσής Αυγής στα ύψη, κάτι μνημόνια που τα δεχτήκαμε μουγκοί, και κάτι πανελλαδικές που μόνο για μαθητές δεν ήταν φτιαγμένες!

Αναρωτιέμαι τώρα εγώ γιατί δεν αντιδρούμε , γιατί δεν αντιδρούμε σε αυτό τον τρόπο μεταχείρισης μας δια μέσου της παιδείας, γιατί δεν αντιδρούμε σε αυτό το εξετασιοκεντρικό σύστημα, που ή θα γίνεις ένα τίποτα με πτυχίο ή ένα τίποτα[σκέτο], γιατί τόσα χρόνια δεν αντιδρούμε σε αυτές τις πανελλαδικές που σου καταστρέφουν για 9 μήνες την ψυχολογία και σε κάνουν να σκέφτεσαι μόνο με αριθμούς. Γιατί; Γιατί μένουμε άπραγοι σε τόσο σοβαρά θέματα και ασχολούμαστε με τα πιο βλακώδη πράγματα που υπάρχουν γύρω μας. Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο αδιαφορίας για την εξέλιξη μας σαν άνθρωποι;

Άκουσα πρόσφατα ότι θα μειωθούν και άλλο οι επιχορηγήσεις προς τους δήμους με αποτέλεσμα "να πρέπει" να μειωθούν τα σχολικά έξοδα με πρώτη περικοπή στα έξοδα στη μεταφορά μαθητών(αφορά περίπου 200000 μαθητές [δελτίο Ant1] ). Αρά εκτός ότι δεν έχουμε σωστό εκπαιδευτικό σύστημα, πλέον θα κοπούν και δίοδοι στο να προσεγγίζουμε την εκπαίδευση. Άραγε δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να κοπούν τα έξοδα; Να κοπούν τεράστιοι μισθοί πολλών και όχι αυτών που ζουν στα όρια της φτώχειας; Που είναι το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου που έμαθα στο σχολείο ότι λέει το σύνταγμα μας; Νόμιζα ότι η οικονομική κρίση θα ήταν μια ευκαιρία να "τακτοποιηθούμε" σαν κράτος δυστυχώς αποδεικνύεται ότι καταστρεφόμαστε μέρα με την μέρα, και σαν κράτος και σαν κοινωνία. Εγκαταλείπουμε πολλά ιδεώδη και αξίες που είχαμε στο παρελθόν, γυρνάμε χρόνια πίσω και δεν ξέρω αν θα επανέλθουμε. Και όσο αν λεν "μαζί τα φάγαμε", ΟΧΙ, εγώ πότε δεν άρπαξα, δεν είχα αυτά που περίμενα από το κράτος. Και όσο και αν πίστευα στην Ελλάδα πριν λίγο καιρό, τώρα ποια δεν πιστεύω και δεν νομίζω να ξανα-πιστέψω εύκολα, και δεν είναι μόνο το κράτος που με έκανε να το πιστέψω αυτό, είναι εμείς που ζούμε μέσα σε αυτό, έχουμε χάσει την δύναμη μας , όχι σαν έθνος δεν είμαι εθνικιστής, αλλά σαν άνθρωποι έχουμε χάσει την ενεργητικότητα μας, δεν προσπαθούμε για εμάς, δεν αγωνιζόμαστε!

Και μία συμβουλή σε όλα τα τρίτο-λυκειόπαιδα, μην απογοητεύεστε και κάντε όσο πιο μεγάλα όνειρα  γίνετε! καλό υπόλοιπο καλοκαιριού 

Και γυρνάμε πάντα με γέλιο!!

Ποιος είμαι εγώ? I'm Τhanasis
Τι είμαι? Άνθρωπος, μαθήτης Γ' λυκείου
Κάτα πάσα πιθανότητα θα με ξεχάσατε, καθώς έχω να γράψω 3 μήνες τώρα! Κι όμως, σήμερα λίγο μετά τις 00:00 της 1η Σεπτεμβρίου, είμαι εδώ μετά από ένα καλοκαίρι με πολύ γέλιο και μετά απο μία μερα με ακόμα περισσότερο!

Γέλιο, γέλιο, γέλιο.! Τι πιο ωραίο απο αυτή την κίνηση όλου του σώματος, τι πιο ωραίο από αυτό το συναίσθημα, ίσως να έλεγε κάποιος! 

Υπάρχουν διάφορα είδη γέλιου: 

1. Το απλό γέλιο (χαχαχα) το οποίο γέλας με την πλάκα του φίλου σου!
2. Το γελάκι , απλώς ακούγεται ένα σίρσιμο μέσα από τα δόντια (δεν σου άρεσε και τόσο το αστείο).
3. Το σαρκαστικό γέλιο, συνήθως συνοδεύεται με σαρκαστικές λέξεις και κινήσεις, κι αυτός που γελάει το ευχαριστιέται με την ψυχή του!.
4. Το πνιχτό γέλιο, έχεις δει κάτι τόσο αστείο αλλά δεν μπορείς να γελάσεις για τον χ-ψ-φ λόγο... (ξεσπάς μετά σπίτι μόνος σου).
5. Το γέλιο 8,5 ρίχτερ με τσουνάμι, συνοδεύεται με σπασμούς σε όλο το σώμα (σπάνια περαστατικά τοποθετουν το θύμα στο πάτωμα να χτυπάει τα χέρια του ή να είναι καθισμένος και να σηκώνει τα πόδια του ψηλά).
6. Το γέλιο πνίγομαι με συντριβάνη, το "θύμα" βγάζει όλο το νερό που πίνει εκείνη την στιγμή σαν συντριβάνη(μπροθθθφφφφφφ) και τρία άτομα του χτυπάν την πλάτη.
7. και για το τέλος έχουμε το γέλιο υπερπαραγωγή (οικοδομικου τετραγώνου), γνωστο και ως (καρ καρ καρ καρ), είναι το γέλιο που αναστατώνει το γείτονα , κάνει τους δίπλα να γελάνε μαζί σου και συνοδευεται με στροφή του κεφαλιού προς τα πίσω (για να ακουστείς στέρεο?) 

Αυτά είναι? Μπα, υπάρχουν και άλλα είδη! Όσο μοναδικός είναι ο καθένας, τόσο μοναδικό είναι το γέλιο του! Υπάρχουν άνθρωποι που τους ξεζωρίζεις για αυτό.
Όπως και να 'χει το γέλιο κάνει καλό (μην μας το λες), δεν ξέρω αν πραγματικά αυξάνει το όριο ηλικίας αλλά σίγουρα κάνει ομορφότερη κάθε στιγμή που ζεις. Όσο στεναχωρημένος, όσο απελπισμένος, όσο καταπονεμένος και να είσαι ένα κ μόνο γέλιο θα σε κάνει να ξεχάσει τα πάντα για λίγο και θα σου δώσει δύναμη να συνεχίσεις! Για αυτο ΓΕΛΑΣΤΕ ελεύθερα, γιατί χανόμαστε!

Έτσι λοιπόν αυτη η ανάρτηση η πρώτη του Φθινοπώρου και η αποχαιρετιστήρια του Καλοκαιριού, κλείνει με γέλιο, ελπίζωντας να έχει χαρίσει και σε όλους εσάς που την διαβάσατε έστω ένα χαμόγελο!

Προς τι ο γέλωντας??? Η επόμενη ανάρτηση θα αργήσει, καθώς μπήκαμε στην τελική ευθεία για όνειρο ζωής, Γ' Λυκείου βλέπεις! Να στε όλοι καλά και να θυμάστε να γελάτε ;)

Ήρθε το καλοκαίρι;

 Είχα ξεχάσει ότι σήμερα είναι 1η Ιουνίου! Μέχρι που το κατάλαβα, όταν στην κόλλα αναφοράς έγραψα 1-6... Κ φώναξα από αυθορμητισμό "ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ".. Αλλά δεν πήρα κ πολλές απαντήσεις!

Είναι που εμείς οι κάτοικοι της Ελλάδος κ κυρίως οι έφηβοι έχουμε συνδέσει το καλοκαίρι, με την ελευθερία, την ξεγνοιασιά, την ηρεμία, τα ταξίδια, το παιχνίδι, τις πλάκες, τα αστεία, την θάλασσα και όλα αυτά που λίγο η πολύ μας ευχαριστούν. Αλλά δεν σου βγαίνει τόσο εύκολα, όταν βρίσκεσαι ακόμα μέσα σε στοίβες βιβλία και δεκάδες φωτοτυπίες που πρέπει να κάνεις επανάληψη, για να γράψεις. Γιατί το μοναδικό αυτό εκπαιδευτικό σύστημα, σε βάζει να αγχώνεσαι, κουράζεσαι και σε πιέζει δίνοντας σου την αυταπάτη για ένα καλύτερο μέλλον!

Βέβαια, δεν είναι το πρόβλημα μας το εκπαιδευτικό τώρα, αν κ θα έπρεπε, είναι η περιβόητη "κρίση", και δεν θα την πω οικονομική κρίση, γιατί είμαστε γενικότερα σε μια κρίση! Η Ελλάδα πάσχει και πάσχει σοβαρά. Ακούγομαι κοινός! Τελευταία, όλο αυτά ακούμε, καταστοφολογίες, φήμες, αλήθειες, ψέματα! Δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, αλλά ούτε σε τι αποσκοπούν όλα αυτά, τι επηρεάζουν και τι θέλουν να πετύχουν!

Πιστεύω πως κατά βάθος όλοι γνωρίζαμε ότι κάποτε θα συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά δεν το περιμέναμε τώρα, ήρθε αιφνίδια! Μετά βλέπεις αυτό το ποστ link, στην αρχή χαίρεσαι αλλά μετά σκέφτεσαι, μήπως το έχει υπερ-παρακάνει αυτός που το έχει γράψει! Σου μένει όμως μια δόση αισιοδοξίας για να ελπίζεις, για να μην συνεχίσουν όλα αυτά που συμβαίνουν έξω εκεί!

Αλλά όπως και να το κάνουμε και να μην θες να τα ακούσεις υπάρχουν παντού! Στα blogs, στην τηλεόραση, στις συζητήσεις! Και αναγκαστικά ασχολείσαι και εκνευρίζεσαι όταν ακούς για κρατικές χρηματοδοτήσεις για την σεξουαλική ζωή των χταποδιών, όταν βλέπεις άτομα της βουλής να κυκλοφορούν με i-pads τόσο "ξεδιάντρωπα", που αυτό κοστίζει όσο ένας βασικός μισθός αλλά συνεχίζεις να "κόβεις" τους μισθούς, και όταν κάνει σπατάλες τύπου αγόρασα κλιματιστικό για το υπουργείο που με την τιμή που έχει μπορεί να αποτρέψει και την υπερθέρμανση του πλανήτη! Αλλά δεν μπορείς να πεις και τίποτα εμείς του ψηφίσαμε η μάλλον όχι εμείς αλλά οι "μεγάλοι", αυτοί που έχουν δικαίωμα ψήφου. Πρόσεξαν ποτέ τι ψηφίζουν; αλλά θα μου πεις υπάρχει κ τίποτα άλλο καλύτερο;

Το διαδίκτυο σπεύδει να μου θυμίσει ότι μπήκε το καλοκαίρι. Καλό καλοκαίρι "δημοσιεύουν" όλοι στους "τοίχους" τους. Ναι, είναι καλοκαίρι, ακόμα και αν έχουμε 7 μαθήματα να δώσουμε, ακόμα και αν πάμε από το κακό στο χειρότερο, ο τροχός γυρίζει και θα έρθουν και καλύτερες μέρες. 

Απλό είναι, μπορούμε να προσπαθήσουμε να περάσουμε όμορφα. Όπως είπα και στην αρχή, έχουμε συνδυάσει το καλοκαίρι με υπέροχα πράγματα! Και ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

btw: να κατεβάσω ubuntu η δεν αξίζει?

Τετάρτη 18 Μαίου

Όπως σχεδόν κάθε μέρα, έτσι και σήμερα κάθισα στην άβολη καρέκλα της τραπεζαρίας και άνοιξα το laptop. Περίμενα, περίμενα, ευτυχώς σήμερα η αναθεματισμένη ip αναγνωρίστηκε κατευθείαν και πάτησα το κουμπί με την φλεγόμενη αλεπού σχεδόν αστραπιαία! ("ακαριαία" που θα έλεγαν κάποιοι). Το σήμα της google εμφανίζεται πρώτο(δεν σας φαίνεται πιο μικρό τώρα τελευταία;). Πληκτρολογώ R-e-a-d-e-r. Κλικ στο πρώτο αποτέλεσμα και πάμε για διάβασμα, προσπερνώ γρήγορα τα πρώτα blogs κ φτάνω στο δικό μου.. 8 Απριλίου ήταν το τελυταίο ποστ.. μα πως ξεχάστηκα έτσι;

Πέρασαν σχεδόν 2 μήνες από τότε που γυρίσαμε από την 4ήμερη. Έγιναν πολλά αυτό τον καιρό, εκτός από τα γνωστά σχολείο κλπ, έγιναν αναστάσεις, άρχισαν οι εξετάσεις, λαϊκές βραδιές χαχα, καιρικές συνθήκες με πολλές αλλαγές, eurovision (μην μπιπππ) και άλλα πολλά! Α και Πρωτομαγιά.. Μα όχι, δεν την χαρήκαμε. Ο ντοκτορε είχε δώσει κ χαρτί με οδηγίες σε περίπτωση κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που το μόνο που μπορούσες να κάνεις ήταν να μείνεις σπίτι και να κοιτάς το ταβάνι. Άτιμο χτύπημα.

Αποτέλεσμα: μια τούφα μαλλιών να λείπει κ 3+1 ράμματα στο ενεργητικό μου! Never mind.

Βέβαια, η διάθεση σου θέλει να ανέβει αλλά δεν γίνεται έτσι ο καιρός δεν είναι συνεργάσιμος.. 5 μέρες συννεφιά 2 μέρες ήλιο... καύσωνα θέλω! Είναι και οι εξετάσεις του σχολείου, είναι κ το Σάββατο οι εξετάσεις στα αγγλικά(φοβερό εκπαιδευτικό σύστημα τι να λέμε). Να περάσουν κ αυτές οι μέρες να νιώσεις ελεύθερος! Ελπίζεις να περάσεις κ ωραία...

Τώρα τελυταία με έχουν πιάσει οι ανησυχίες, πολλές παλινδρομικές κινήσεις στα συναισθήματα.. τι είναι αυτά ας σοβαρευτούμε.. Ώρες, ώρες νιώθεις πολύ μικρός μπροστά στους άλλους... Θες να κάνεις τόσα πολλά πράγματα, αλλά δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες, κ καταλήγεις πάλι στα ίδια κ στα ίδια.. Ψάχνεις τα ίδια πράγματα στο Inernet, συνεχίζεις να παίζεις τα ίδια ηλίθια MMORPG( δεν πρόκειται να ξαναμπώ(!){δήλωση}), δεν βγαίνεις κ πολύ έξω! Χωρίς ευκαιρίες πρέπει να είναι αυτή η κολοζωή;

είσαι με την ελπίδα ότι θα φτιάξουν όλα τα καλοκαίρι...

Αλλά ευχάριστα πέρασε και αυτή η περίοδος.. go on!

Όπως καταλάβατε είναι μια ανάρτηση δίχως νόημα.. 

Ελπίζω να βρω σύντομα διάθεση κ χρόνο να ξαναγράψω

Μέρα εξετάσεων αύριο, Μαθηματικά Κατεύθυνσης, αγαπημένα μαθηματικά :)

Καλή επιτυχία σε όλους όσους γράφουν.. 

Just... away of the daily routine!

Τελικά μου έγινε "συνήθεια" να μην γράφω κ τόσο συχνά! Και ψέμα θα ναι αν πω σαν δικαιολογία ότι δεν είχα χρόνο! Αυτή η ανάρτηση θα είναι λίγο διαφορετική θες να την πεις ημερολόγιο, θες να την πεις χρονικό, όπως θες πες το!

Κ φυσικά θα αναφερθώ στο 4ήμερο 31/3-3/4. Ναι 4ήμερη σχολείου παίζει! Μια εκδρομή που αρχίζει το σχολείο να την "κανονίζει" από τον πρώτο κιόλας μήνα της σχολικής χρονιάς! Κ εσύ αρχίζεις να την σκέφτεσαι 1 μήνα νωρίτερα(ίσως κ παραπάνω)  από την ημερομηνία αναχώρησης!

Πέμπτη, 31-3-11

Ήταν ένα διαφορετικό πρωινό, το μάτι όλων είχε ανοίξει για τα καλά(ότι μπορούσες να ξεχωρίσεις μέσα από τα γυαλιά ηλίου! Αν κ λίγο πριν τις 8π.μ, όλοι οι μαθητές είχαν μια ζωντάνια κ μια ενέργεια άλλο πράγμα! Που αν ήταν μια συνηθισμένη σχολική μέρα όλοι θα ήταν σκυφτοί κ έτοιμοι να πέσουν κάτω από την νύστα!
Δεν άργησε να εμφανιστεί το λεωφορείο, μπήκαμε όλοι μέσα κ καθίσαμε όπως είναι "κανόνας" οι "μεγάλοι" πίσω, οι πιο "μικροί" μπροστά! Είμαστε κ Γυμνάσιο- Λύκειο μαζί τι να κάνουμε.. 34 μαθητές- 8 καθηγητές! Αναλογία φοβερή, είχαν καημό να έρθουν Κέρκυρα!!! Το ταξίδι μας ξεκινάει!

Σταματάμε Γιάννενα, ναι πήγαμε κ στο νησάκι στην λίμνη! Εκεί συνειδητοποιείς ότι οικονομική κρίση τους έχει χτυπήσει για τα καλά! Σε σημείο που οι μικροπωλητές να σε κυνηγάνε στο δρόμο για να πας να δεις τι πουλάνε! Κάτι που σε έκανε να γυρίσεις από την άλλη πλευρά παρά να σου κινήσει το ενδιαφέρον!

Πλατεία Λιστών

Γυρνάμε Γιάννενα, τρώμε για μεσημέρι! Και ναι το μαγαζί που είχαμε επισκεφτεί πριν 2 χρόνια ήταν ακόμα εκεί και είχε πολύ ωραίο φαγητό!

Φτάνουμε Ηγουμενίτσα, παίρνουμε  καράβι κ σαλπάρουμε για Κέρκυρα! Ο αέρας μαζί με τον ήλιο έκανε το τοπίο ακόμα πιο όμορφο κ η κούραση του "κλειστού" λεωφορείου εξαφανίστηκε! Μετά από 1:30 ώρα φτάσαμε Κέρκυρα! Ξεχώριζες από μακριά αυτά που είχες ακούσει για την διαφορετική αρχιτεκτονική κ αυτό που λέμε "κάτι από Ιταλία" 

Φτάνεις στο ξενοδοχείο, κ δυστυχώς απογοητεύεσαι γιατί περίμενες άλλα πράγματα σε σχέση με την κατηγορία του! Αλλά σε μια ώρα πρέπει αν είσαι έτοιμος, πας για βολτούλα στην πόλη της Κέρκυρας!

Καμάρες

Κ απλά κατεβαίνεις κ αντικρίζεις μια τεράστια πλατεία, πλατεία των Λιστών, που αργότερα μαθαίνεις ότι είναι η μεγαλύτερη των Βαλκανίων! Περπατάς, περπατάς μαζί με την παρέα σου! 9 άτομα όλοι μαζί! Είσαι μπροστά από τις καμάρες, το χαίρεσαι που αντικρίζεις κάτι διαφορετικό, κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Οι καφετέριες γεμάτες με κόσμο, αποφασίζουμε να καθίσουμε κ εμείς! Περνάει η ώρα γελάμε, συζητάμε. Περνάμε καλά! ( κ 2 σκίουροι μας κοιτάζουν από ψηλά)

Γυρνάμε στο ξενοδοχείο γεμάτοι με φαγητό από τα "γνωστά" fast-foodαδικα! Κ επικρατεί ο γνωστός πανικός με τα δωμάτια, πόρτες άνοιγαν, έκλειναν ώσπου εξοργίσαμε τους καθηγητές. Αλλά εμείς απτόητοι!

 Παρασκευή 1-4-11

Μουσείο Ασιατικής Τέχνης

Πρωταπριλιά κ όχι δεν είναι πλάκα το ότι όλοι σηκωθήκαμε, φάγαμε πρωινό κ μετά ακούσαμε τις "καμπάνες" του διευθυντή για την φασαρία που κάναμε το προηγούμενο βράδυ! Αλλά δεν είχε δει τίποτα ο άνθρωπος ακόμα!

Πήγαμε στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης το οποίο ήταν σε ένα καταπληκτικό ανάκτορο, που φανέρωνε τα πλούτη και την χλιδή της Κέρκυρας, εκείνης της εποχής! Ακολούθησε η "ξενάγηση" στο σπίτι του Σολωμού, έπειτα στο παλιό φρούριο της Κέρκυρας καθώς κ στο Κανόνι. Μέσα από την καθηγητή- κινητή εγκυκλοπαίδεια μάθαινες διάφορα ενδιαφέρον πράγματα για την Κέρκυρα!

Το απόγευμα είχε ξεκούραση στο ξενοδοχείο, κ καιρός για μια βόλτα δίπλα στην παραλία! Κρίμα που δεν είχαμε πάρει μαγιό, μια βουτιά θα ήταν ότι έπρεπε! Ο καιρός ήταν κάτι παραπάνω από καλός...

Το ξενοδοχείο είχε γεμίσει, άλλα 2 λύκεια είχαν έρθει! Άρχισε να γίνεται ένας χαμός! (Αυτό το όταν πας εκδρομή να γίνεται αυτή η μετάλλαξη από άνθρωπος σε ζώο, να δείχνεις έναν πρωτόγονο χαρακτήρα κ να "ξεσαλώνεις" λες κ έχεις να δεις κόσμο εδώ κ χρόνια αγγίζει την ηλιθιότητα)

Θέα από το Κανόνι

Παρόλα αυτά, είχαμε κανονίσει το βράδυ να πάμε σε club. "Must" το όνομα αυτού, ένας χώρος γεμάτος με σχολεία, καλή μουσική, ζωντάνια, ενέργεια κ φυσικά πολύ διάθεση. Και πάλι η γνωστή παρέα, μακριά από το βλέμμα των καθηγητών, περάσαμε πολύ ωραία! ( το αστείο ήταν όταν ο  Dj καλωσόριζε τα σχολεία ένα-ένα το δικό μας ήταν το μόνο που δεν ακούστηκε κ τόσο δυνατά) Γυρίζουμε ξενοδοχείο, η κατάσταση στο όροφο του σχολείου μας φάνταζε φυλακή σε σχέση με την ζωώδη κατάσταση που επικρατούσε στους υπόλοιπους ορόφους!

Σάββατο, 2-4-11

Πρώτη επίσκεψη στο παλάτι της Πριγκίπισσας Σίσυ η αλλιώς Αχίλλειο. Άλλος ένας χώρος που έδειχνε την πολυτέλεια μια διαφορετικής εποχής! ¨Επειτα στο μουσείο χαρτονομισμάτων, μία συλλογή από όλα τα χαρτονομίσματα που έχει εκδώσει το ελληνικό κράτος. Το καταπληκτικό ήταν το χαρτονόμισμα των 100 δις δραχμών που είχε την αξία ενός ψωμιού λόγο της υποτίμησης του νομίσματος!Αφότου τελείωσαν όλες αυτές οι εκπαιδευτικές ξεναγήσεις είχαμε άπλετο χρόνο να τριγυρίσουμε στην πόλη, να αγοράσουμε διάφορα πράγματα για να θυμόμαστε την Κέρκυρα, και να κάτσουμε στην σκιά των δέντρων και να απολαύσουμε για λίγο ακόμα την εκδρομή μας!

Αχίλλειο

Δυστυχώς το μενού για το βράδυ είχε ρεμπετάδικο,(κέντρο δεξιώσεων θα το έλεγα εγώ), οπού έγινε το έλα να δεις κ να γελάσεις! Αλλά ας αρχίσουμε από τα άσχημα: φαγητό απαίσιο, μουσική για γέλια όπου στην αρχή ο τραγουδιστής, αρκετών γενιών μακριά μας, προσπαθούσε να μας κινήσει το ενδιαφέρον τραγουδώντας μέχρι κ τραγούδι των Locomondo. Αλλά κ μετά που το γύρισε στα λαϊκά, στα δημοτικά κ στα τσιφτετέλια έγινε το κάτι άλλο.. Κάθε πικραμένος και μη χόρευε με τον δικό του τρόπο, έτσι ώστε στο τέλος να δημιουργηθεί ένα σκηνικό στην πίστα σαν τσίρκο! Πάντως μερικοί το καταδιασκέδασαν, δεν λέω κ εμείς γελάσαμε ( ειδικά με τον χορό των καθηγητών)

Κυριακή, 3-4-11

Δυστυχώς έπρεπε να τα μαζέψουμε κ να να φύγουμε. Καράβι- Ηγουμενίτσα- Μέτσοβο - Σπίτι.

Λίγα πράγματα για την επιστροφή, αν κ αυτή ήταν μια ξεχωριστή μέρα αλλά δεν παύει να είναι επιστροφή στην ρουτίνα!

Αυτή η εκδρομή, όπως κ όλες οι υπόλοιπες πιστεύω θα μείνει για πολύ καιρό μέσα στο μυαλό μας! Κ αυτή η ανάρτηση που μοιάζει κ λίγο με ταξιδιωτικό οδηγό πιστεύω θα βοηθήσει ώστε να την θυμάμαι για ακόμα πιο πολύ καιρό! Βέβαια, με απλές λέξεις δεν μπορείς να περιγράψεις το πόσο υπέροχα κ πόσο θαυμάσια είναι να ξεφεύγεις και να περνάς τόσο καλά με την παρέα. Συνιστώ να πάτε κάποια στιγμή στην ζωή σας στην Κέρκυρα, σίγουρα θα βρείτε κάτι που θα σας αρέσει.

Κρίμα σε αυτούς που τα σχολεία δεν τους πηγαίνουν εκδρομές, οι σχολικές εκδρομές πιστεύω είναι ότι καλύτερο θα έχεις να θυμάσαι από τα σχολικά σου χρόνια(!)

Μία μεγάλη ανάρτηση, για μία μοναδική εμπειρία!

Καλό Βράδυ