Unknown (2011)

Χρόνια τώρα είχα την άποψη  από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να συμβούν στην ζωή είναι να ασθενήσει το μυαλό σου. Από το πρώτο 15' της ταινίας ξέρεις ότι αυτό θα σε απασχολήσει, ή και όχι. Άραγε είναι χειρότερο να χάνεις το μυαλό σου και να ξεχνάς τους πάντες ή οι πάντες να ξεχνάνε εσένα; (Μακάβριο poll πάνω)

IMDB

Ο πρωταγωνιστής μετά από ένα ατύχημα, ξυπνάει σε νοσοκομείο (Κλασικά εικονογραφημένα) και ανακαλύπτει πως κανείς δεν τον έχει αναζητήσει. Επιστρέφοντας στη "ζωή" του , ανακαλύπτει πως είναι ένας άγνωστος, όπου η γυναίκα και ο περίγυρος του δεν τον αναγνωρίζουν. Το κύριο πρόβλημα του είναι πως κάποιος άλλος έχει πάρει την θέση του και όλα τα έγγραφα απόδειξης της ταυτότητας του έχουν χαθεί. Έτσι λοιπόν, στην αναζήτηση της "ταυτότητας"  και της δικαίωσης του, βρίσκει βοήθεια από ανθρώπους αλλά κυρίως από έναν ντετέκτιβ και μια γυναίκα. Οι διάφορες καταστάσεις που ξετυλίγονται σε κρατάνε πάντα σε αγωνία, δράση χωρίς υπερβολικά στοιχεία και πολύ καλές ερμηνείες. Τέλος, η ανατροπή στο κλείσιμο της ταινίας (που ίσως δεν εντυπωσιάζει), σε κάνει να σκεφτείς και πάλι αν είναι χειρότερο να σε ξεχνάνε ή να ξεχνάς εσύ. Inception εξαπάτησης του μυαλού.
Για μένα η ταινία είναι ένα must-watch και πιστεύω πως είναι από τις ξεπεσμένες βαθμολογικά ταινίες στο imdb. Προτείνω την προβολή με παρέα για να υπάρξουν και στοιχήματα για την εξέλιξη της πλοκής.

Περιμένω σχόλια και προτάσεις και μην ξεχάσεις το poll ακριβώς από πάνω.
Thanks Έλλη που μου πρότεινε να την δω.

Εθιστικό ιντερνοπαίχνιδο #1

Με ένα παιχνιδάκι ή καλύτερα με μια τρομερά εθιστική εφαρμογή αρχίζει αυτή η στήλη. Όσο το σκέφτομαι όμως ούτε αυτό είναι σωστό. Στο link που ακολουθεί θα βρεις κάτι τόσο απλό, μα τόσο φοβερό! που θα σε καθηλώσει ευχάριστα για αρκετό χρόνο. (Τουλάχιστον καθήλωσε εμένα). Είναι μια εφαρμογή που παίζεις κυνηγητό. Είσαι ένα ποντίκι υπολογιστή, ναι ένα απλό χρωματιστό βελάκι, και μαζί σου βρίσκεται ο κακός καταδιώκτης σου (μαύρος ποντικός). Αρχίζει κατευθείαν, κουνάς το ποντίκι ασταμάτητα για να μην σε πιάσει. Βέβαια η δράση κρύβεται αλλού. Με ενα κλικ στη δεξιά στήλη της οθόνης φωνάζεις τους "φίλους" σου, άλλα χρωματιστά ποντίκια και τρέχετε όλα μαζί. Έλα που όμως αν πατήσεις στην αριστερή στήλη εμφανίζονται και άλλοι καταδιώκτες σου. Αν σε πιάσουν την έβαψες κυριολεκτικά. Αφήνεις τη δική σου χρωματιστή βούλα που χρωματίζει το άσπρο φόντο. Πάτα στο παρακάτω link και απόλαυσε το συνηδειτά, μην φας και όλη την μέρα σου εκεί.

ΕΔΩ

Σε ένα σημείο καμπής

Και όπως πάντα περιμένω σχόλια και προτάσεις.

Limitless (2011)

Η ταινία είναι επιστημονικής φαντασίας με αρκετή δόση μιας κοινωνικής ταινίας και ελάχιστη δόση δράσης. Πραγματεύεται τις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες. Συγκεκριμένα, ένας συγγραφέας βρίσκει ένα χάπι (ναρκωτικό) το οποίο κάνει τον εγκέφαλο του να λειτουργεί στο μέγιστο. Πέρα όμως από τις δυνατότητες που του δίνονται με την χρήση αυτού του χαπιού, δημιουργούνται περίεργες καταστάσεις που τον βάζουν σε κίνδυνο.
Μια ταινία που θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου μέχρι και την τελευταία στιγμή αν και το τέλος δεν θα ναι και κάτι Σούπερ- wow που μπορεί να περιμένεις. Βέβαια, θα σε βάλει να αναλογιστείς διάφορα θέματα γύρω από τις δυνατότητες μας ως ανθρώπους και θα σε παρακινήσει να βλέπεις την ζωή σου πιο ενεργά.
Ο πρωταγωνιστής έχει ενδιαφέρον μέσα από τις εναλλαγές στο χαρακτήρα του ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Δεν ξέρω αν σε έπεισα να την δεις πάντως αξίζει το χρόνο που θα σπαταλήσεις. Κατά προτίμηση δες την μόνος σου ή με ένα φίλο που θα σου λέει μετά "φαντάσου να είχαμε ένα τέτοιο χάπι'.

Αυτά τα λίγα για το πρώτο post αυτής της στήλης, ακολουθούν και άλλα post και άλλες στήλες.

IMDB

Περιμένω σχόλια και προτάσεις ταινιών.
Μέχρι τότε μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο blog εδώ :)

b-Loving again

Λένε ότι για να ξανά- αρχίσεις να γράφεις πρέπει να έχεις την ανάγκη. Οι ιδέες μπορεί και να υπάρχουν αλλά η ανάγκη να εκφρασθείς είναι αυτή που σε οδηγεί εδώ. Μάλλον δεν την είχα ή μπορεί απλά να δυσκολευόμουν στην αρχή. Η "αρχή", σαν αυτήν εδώ, πρέπει να έχει ένα σκοπό, μια ιδέα, μια πρόταση, ένα νεύρο για να συνεχίσεις. Τι καλύτερο να τα έχεις όλα αυτά και πέρα από εδώ.

Πέρα από εδώ, κάπου εκεί έξω. Όταν δεν είμαστε μόνο εμείς και το ψηφιακό μας χαρτί. Στον κόσμο που προχωράμε και εξελισσόμαστε, που ανακαλύπτουμε και επικοινωνούμε. Πόσα από αυτά κάνουμε όμως;

Όλα τα κάνουμε αλλά όχι με το σωστό τρόπο. Προχωράμε χωρίς να αφουγκραζόμαστε. Εξελισσόμαστε στο "καλύτερο" και όχι στο "διαφορετικά καλύτερο". Ανακαλύπτουμε χωρίς να ερευνούμε. Επικοινωνούμε χωρίς να συνδεόμαστε.

Αν πιστεύεις ότι αυτά δεν ισχύουν για σένα, στάματα να διαβάζεις εδώ και συνέχισε την υπέροχη ζωή σου, διαφορετικά έλα να το σκεφτούμε.

Η έλλειψη χρόνου δεν είναι δικαιολογία. Πρέπει να ζούμε την μέρα μας όπως εμείς θέλουμε, να απολαμβάνουμε το κάθε της δευτερόλεπτο και να φτάνουμε όλο και πιο κοντά στο στόχο μας. Αλήθεια ποια είναι η τελευταία φορά που είδαμε ξεκάθαρα το σκοπό μας και μετακινηθήκαμε ένα χιλιοστό πιο κοντά σε αυτόν, που είπαμε πώς σήμερα η μέρα ήταν αυτή που έπρεπε για να πετύχουμε αλλά ήταν και πλήρης από κάθε διάσταση.

Γεμίζουμε την μέρα μας με ανούσια πράγματα (ναι , εδώ διαμαρτύρεσαι και καλά κάνεις). Είμαστε νέοι, ζούμε σε έναν υπέρ- εύχρηστο κόσμο που μας δίνει όλα τα εργαλεία της εξέλιξης αλλά εμείς συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε στα έτοιμα, στην έτοιμη γνώση, στην έτοιμη διασκέδαση και στις έτοιμες εμπειρίες (έτοιμες και οι κρέπες). Όσο γεμάτη και να μας φαίνεται η μέρα μας, στο τέλος της αν αναλογιστούμε την ουσία της, θα απογοητευτούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που η λίστα της ημέρας έμεινε ανέπαφη. Κάτι την υπερκάλυψε ή αυτή η θανάσιμη αμαρτία δεν μας άφησε να την υλοποιήσουμε.

Συνεχίζεις να διαμαρτύρεσαι. Λες ότι περνάς ωραία την μέρα σου και αυτό σου φτάνει. Γίνεσαι, γινόμαστε επιφανειακοί. Τρώμε ένα κομμάτι σοκολάτας και είμαστε χαρούμενοι για αυτό. Όμως η σοκολάτα είναι μία, τρώμε όλοι από αυτή και κάποια στιγμή θα τελειώσει (για εμάς).

Η λύση είναι να καταφέρουμε να φτιάξουμε την δικιά μας σοκολάτα, τον ιδανικό για εμάς εαυτό, την ιδανική για εμάς ζωή.

Ας μην εθελοτυφλούμε. Ας πάρουμε αυτό τον δικό μας σκοπό ή στόχο, όσο θολός και αν είναι και ας χτίσουμε. Ας χτίσουμε καθημερινά μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό σημείο. Μα όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ας σκεφτούμε και πάλι αν είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε, θα δούμε ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε την ανάγκη για εξέλιξη. Και αυτό είναι η δικιά μου άποψη για το τι ονομάζεται ζωή. Γιατί όσο μικρή η μεγάλη πιστεύουμε ότι είναι ζωή μας, αν δεν της δίνουμε "χρώμα" είναι απλά μια ανούσια έννοια, γινόμαστε εμείς κάτι ανούσιο και δεν υπάρχει κάτι χειρότερο. Ας ανοίξουμε τα ματιά και ας εκμεταλλευτούμε το κάθε τι μικρό που μας παρέχεται, ας κουραστούμε και ας παιδευτούμε για το καλύτερο και ας παλέψουμε για την δικιά μας ατελείωτη σοκολάτα. Γιατί η ανταμοιβή είναι αυτό που μετράει και θα είναι δίκαιη , γιατί η ζωή είναι δίκαιη όταν μας ανήκει.

Τέλος, την επόμενη φορά που θα πιάσουμε τον εαυτό μας να "μην έχει τι να κάνει", ας φέρουμε στο νου τους στόχους μας και εκείνη ακριβώς την στιγμή να παλέψουμε για αυτούς.

Κάτι για την αρχή.
Ευχαριστώ την Σοφία που μου έδωσε το έναυσμα να ξανα-γράψω.

Περιμένω σχόλια.

Ένα τραγούδι για να ακούσεις

Μια ταινία για να δεις

IMDB 

Ένα βιβλίο για να διαβάσεις

 Δυστυχώς δεν υπάρχει στο Good Reads (IANOS)

Σύντομα και σε ξεχωριστές σελίδες

Coming Back Soon

Hold your orgasms

Η στιγμή που όλοι περιμένατε επί χρόνια έφτασε.

Νέες αναρτήσεις σύντομα.