Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Ειρωνεία


Εδώ κ καιρό ήθελα να γράψω για το θέμα της ειρωνείας γενικά! Αλλά τα γεγονότα των τελευταίων 2 ημερών με εξόργισαν τόσο που αποφάσισα να γράψω πιο συγκεκριμένα για την ειρωνεία των "μεγάλων" σε ηλικία προς τους "μικρούς" κ άνευ λογικής εφήβων!

Τις τελευταίες 2 μέρες (Δευτέρα- Τρίτη) αποφασίσαμε οι μαθητές του Γυμνάσιου- Λύκειου ............ να κάνουμε κατάληψη! Τέσπα σαν πολιτισμένα όντα που είμαστε αποφασίσαμε να συζητήσουμε την πρώτη μέρα (Δευτέρα) τους λόγους για τους οποίους αποφασίσαμε να καταλήψουμε το σχολείο και να ψηφίσουμε εάν θέλουμε να γίνει αυτό η όχι!
Παρουσιάζοντας τους λόγους στον διευθυντή του σχολείου, εκείνος απαξίωνε τους λόγους έναν προς ένα, λέγοντας πως τα θέματα αυτά έχουν σταδιακά αρχίσει να υλοποιούνται και αποφεύγοντας να δώσει απαντήσεις έλεγε πως αυτά δεν είναι θέματα που αφορούν ένα τόσο μικρό σχολείο αλλά γενικά όλη την Ελλάδα.
Το χειρότερο όλων βέβαια ήταν, όταν κάποιοι μαθητές αντιδρούσαν (πολύ εύστοχα κ πολύ ευγενικά) εκείνος τους απαντούσε όχι μόνο ειρωνικά αλλά τους υποτιμούσε λεκτικά, με τον τρόπο με τον οποίο τους μιλούσε, θεωρώντας αυτά τα άτομα χαμηλής νοημοσύνης και υπευθυνότητας. Η συζήτηση συνεχίστηκε για λίγο κ στο τέλος ο "ανώτατος άρχοντας" του σχολείου θεώρησε πως το σημερινό δεν μπορεί να θεωρηθεί κατάληψη αλλά αποχή κ συνέχισε απειλώντας πως αν συνεχιστεί αυτό θα κοπούν οι εκδρομές καθώς κ ότι οι απουσίες θα περαστούν κανονικά. Περιμένοντας στην ψηφοφορία οι περισσότεροι μαθητές να είναι κατά της αποχής, μετά από τις απειλές του, είχε αυτήν την έκφραση σιγουριάς ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. Βέβαια, το πρόσωπό του σκυθρώπιασε κ εμφανίστηκε ένα μειδίαμα στα χείλη του καθώς φοβόταν ότι το κοινωνικό του "status" κ το "image" του θα σχολιαζόταν, από την ανεξέλεγκτη πορεία των λιγοστών μαθητών, καθώς ήταν ζήτημα αν ήταν πάνω από 4 άτομα αυτά που ήταν κατά της αποχής! Φεύγοντας από την αίθουσα (διότι είχε "νικηθεί") έριξε σε όλους μας ένα βλέμμα γεμάτο νόημα " εννοώ τις απειλές μου".

Την δεύτερη μέρα (Τρίτη) μαθητές του σχολείου ασφαλίζουν με αλυσίδες τις εισόδους μη αφήνοντας τους καθηγητές να εισέλθουν. Όταν έφτασε ο διευθυντής άρχισε να εκνευρίζεται και να ανεβάζει τον τόνο της φωνής του κατηγορώντας τους μαθητές "τι είναι αυτά που κάνετε" και άλλα τέτοια! Τελικά με την βία** εισέρχεται μέσα στο σχολικό κτήριο κ οι μαθητές μη θέλοντας να ασχοληθούν περαιτέρω τον αφήνουν να προχωρήσει. Προχωρώντας ο κύριος που έχει σταλεί από το υπουργείο παιδείας κ έχει την σχετική μόρφωση ώστε να αναλαμβάνει την θέση του διευθυντή ενός σχολείου αποκαλεί τους μαθητές "τσογλάνια"*** με ένα ύφος ότι γνωρίζει άριστα την σημασία της λέξης κ πως την αντιπροσωπεύουμε αντάξια. Θεωρώντας κ την δεύτερη μέρα ως αποχή περνάει σχεδόν σε όλους τους μαθητές απουσίες!
Κ εδώ τελειώνει κ η δεύτερη μέρα μιας ειρωνικής κοινωνίας!

Κ αναρωτιέμαι εγώ τώρα δείχνουν τέτοια άτομα, που επαναλαμβάνω έχουν σταλεί από το υπουργείου παιδείας, πρότυπο μίμησης από τους μαθητές? Νομίζω το ακριβώς αντίθετο.. καθώς η ειρωνική συμπεριφορά, τα σχόλια περί νοημοσύνης κ ανεύθειας κ οι χαρακτηρισμοί τύπου "τσογλάνια" απωθούν όχι μόνο τους εφήβους να έχουν τέτοια πρότυπα αλλά και από την παιδεία γενικότερα σκεπτόμενοι το πως έχουν καταλήξει τα πράγματα στην παιδεία κ στην εκπαίδευση!


*θα παρακαλούσα οι συμμαθητές μου να μ ενημερώσουν αν έχουν γίνει κάπως διαφορετικά τα πράγματα ώστε να το διορθώσω!

Μετά την ενημέρωση από συμμαθητές
** ο διευθυντής του σχολείου όχι μονό με βίαιο αλλά κ με τραγελαφικό τρόπο εισχώρησε στο προαύλιο του σχολείου σαν κλέφτης χρησιμοποιώντας τους εκπαιδευτικούς του δημοτικού σχολείου, το οποίο συστεγάζεται μαζί με το δικό μας!
***εκτός από τον χαρακτηρισμό "τσογλάνια" μας αποκάλεσε κ "γύφτους" δείχνοντας έτσι τον ρατσιστικό χαρακτήρα κ για άλλη μια φορά την παιδεία του Έλληνα εκπαιδευτικού!

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

After a long time..... "online friendship"


Μετά από ένα διάστημα "αποχής" από το blogging εξαιτίας φορτωμένου προγράμματος βρήκα λίγο χρόνο να γράψω για κάτι, που πολλά άτομα της ηλικίας 14-17 έχουν "γνωρίσει", και αναφέρομαι φιλία μέσω διαδικτυακών chats, σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ακόμα κ mmorpg παιχνίδια!

ΟΛΟΙ οι έφηβοι (αν όχι όλοι το 95% αυτών) έχουν facebook, twitter, myspace, hi5 και ότι άλλο τέτοιο υπάρχει! Είναι ένας τρόπος να επικοινωνείς με τους φίλους σου εύκολα, άμεσα κ οικονομικά! Βέβαια, εκτός από το να συνομιλείς με τους φίλους σου, γίνεσαι "φαβορί", γράφεις "τοπ στάτους" κ κάνεις ότι μπορείς για να τραβήξεις το ενδιαφέρον τον άλλων. Ωστόσο, γνωρίζεις κ συνομιλείς με καινούργια άτομα.

Και εδώ ερχόμαστε στην ουσία του θέματος! ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΤΟΜΑ είτε γιατί έχετε κοινά ενδιαφέροντα είτε γιατί chatoμαχητέ για τις διαφορετικές απόψεις σας η ακόμη ζείτε τελείως διαφορετικά όπου ο καθένας θέλει να γνωρίσει και να εισχωρήσει στον κόσμο του άλλου! Και φτάνουμε στο σημείο όπου κάνουμε φίλο τον άγνωστο άνθρωπο του άλλου υπολογιστή, ο οποίος μπορεί να βρίσκεται πολύ μακριά, σε άλλη πόλη , σπάνια από άλλη χώρα, διαφορετικής εθνικότητας κ.α αλλά εμείς τον εμπιστευόμαστε σαν πραγματικό φίλο! Λέμε μυστικά, σκέψεις κ ότι άλλο θέλουμε περιμένοντας την κρίση του/της διότι το έχουμε ανάγκη να ακούσουμε την γνώμη κάποιου που δεν μας έχει γνωρίσει face-to-face.

Περνάει ο καιρός κ ξέρεις ότι ίσως δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον άνθρωπο που μοιράστηκες σχεδόν τα πάντα! Κ ίσως μερικές φορές να είναι καλύτερα έτσι!
Θα ξεχαστεί τε κάποια στιγμή λόγω καταστάσεων αλλά θα έρχεται στο μυαλό σας που κ που η σκέψη αυτού του online φίλου, στιγμές δύσκολες, στιγμές χαράς όπου θα ήθελες να τις μοιραστείς μαζί του! Διότι ήταν - είναι κ μπορεί να είναι κ ο μόνος που θα συνομιλεί μαζί σου για το εσωτερικό σου εγώ κ όχι γιατί είσαι "φίρμα"..

Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει κ μέσα από ένα mmorpg game... έχετε τα ίδια ενδιαφέροντα. ίδια πιστεύω.. ίδια παιδεία.. ίδια ηθική..! δεν έχεις δει ποτέ την όψη του προσώπου του.. είναι από πολύ μακριά.. δεν έχεις ακούσεις την φωνή του..έχετε τεράστια διαφορά ηλικίας κ όμως υπάρχει ΕΜΠΙΣΤΟΣΎΝΗ!

Μπορεί σε μερικούς να φαντάζει αδιανόητο.. αλλά σίγουρα δεν είναι!! προσωπικά το έχω ζήσει.. Λίγα άτομα αξίζουν στην ζωή!!
**** μην ξεχνάτε αυτούς που μοιραστήκατε τόσα!


ερώτηση: πόσο δύσκολο είναι να γράψεις όλα αυτά που θες με λέξεις?
απάντηση: ακατόρθωτο!

@υπάρχουν κ πολλά αντίθετα περιστατικά internetikis φιλίας αλλά μην ψυχοπλακωθούμε μέσα στο φθινόπωρο :Ρ